IEPER/BRUSSEL – Onderzoek van Rachèl Spros (VUB-onderzoeksgroep Archaeology, Environmental Changes & Geo-Chemistry – AMGC) op de historische begraafplaats rond de Sint-Niklaaskerk in Ieper werpt nieuw licht op de mobiliteit van de rijkere Ieperse bovenlaag van de stadsbevolking in de periode van de vroege 13de tot midden 14de eeuw. Uit de studie van tientallen skeletstalen blijkt dat de Ieperlingen nogal honkvast waren, maar ze anderzijds voor hun voedselbevoorrading afhankelijk waren van producenten die op respectabele afstand woonden.
Ieper, ooit een van de grootste en meest welvarende steden ten noorden van de Alpen, blijkt een fascinerend onderwerp voor onderzoek.
Rachèl Spros, recent gepromoveerd aan de universiteit, legde de geheimen van de middeleeuwse bevolking van Ieper bloot door middel van isotopenanalyse van 150 skeletten uit de Sint-Niklaasparochie.
Haar doctoraat, getiteld “Down the Ypres rabbit-hole: a multi-isotope analysis of a medieval urban population”, onthult niet alleen de samenstelling van het dieet, maar ook de mobiliteit van de inwoners in de 13de en 14de eeuw.
Onvoldoende lokale voedselproductie
De lakenindustrie zorgde voor de rijkdom van Ieper, maar Spros ontdekte, dat de lokale voedselproductie niet voldoende was om de 40.000 inwoners te voeden. Graan en groenten werden grotendeels geïmporteerd uit Noord-Frankrijk en mogelijk zelfs uit de Baltische regio. Dit wijst op een complexe handel en een netwerk dat verder reikte dan de stadsgrenzen.
Isotopenanalyse
De isotopenanalyse onthulde interessante sociale verschillen: de rijke inwoners, begraven in de kerk, hadden een eiwitrijker dieet dan hun minder bevoorrechte buren. Bovendien toonde de studie aan dat de mobiliteit van de bevolking, zowel binnen als buiten Ieper, gelijk verdeeld was tussen mannen en vrouwen, met 17% van de populatie die tekenen van migratie vertoonde.
Spros’ bevindingen bieden niet alleen inzicht in de levensomstandigheden van de Ieperlingen, maar roepen ook vragen op over de transformatie van de stad in de loop der eeuwen. Nu de economie van Ieper verslechterde, namen steden zoals Brugge en Gent de leiding over. Spros hoopt dat toekomstig onderzoek naar deze steden vergelijkbare inzichten zal opleveren.
Met haar werk werpt Spros een nieuw licht op het verleden van Ieper, en benadrukt ze hoe belangrijk het is om de geschiedenis van onze steden te blijven onderzoeken.
