Column: Las Vegas F1: gegokt en verloren (Filip Van Molle)
Van Sao Paolo en de gepassioneerde Braziliaanse fans, die Verstappen tot een Godenstatus verhieven, naar de hoofdstad van de kitsch en glamour Las Vegas. Geen groter contrast bij de overbrugging van maar liefst 9.772 kilometer in 12 uur tijd. Samen met een leger piloten, mecaniciens en een horde perslui op weg naar de laatste rechte lijn van het nagelbijtende wereldkampioenschap F1.
Proeven van de vreugde, troosten bij het verdriet en een plaats in de rijke geschiedenisboeken. Hoewel hier en daar de heimwee naar huis opborrelde. ‘Having A Wonderful Christmas Time’ met de dierbaren rond de boom met de dennennaalden. Al was het maar voor even. Ook dat voedde de nervositeit, ondanks voldoende gelegenheid tot napraten. Voorop de virtuoze samba van de titelhouder in zijn speeltuin rond de meren van Senna City. Maar ook vragen over de interne burgeroorlog, die in Maranello na de dramatische vertoning was opengebarsten.
Boos zoals bij Walt Disney
Hoe de voorzitter van de groep ‘Stellantis’ en Ferrari uit de schaduw trad, geleek op een Donald Duck performance. Zwaar geïrriteerd door de puntenloze score, haalde John Elkann agressief en driftig uit naar Hamilton en Leclerc, die buiten hun wil in de chaos werden meegesleurd. Beiden draaiden op voor het ellebogenwerk van onder meer Colapinto, Piastri en Antonelli. ‘Ongehoord’ aldus de topman, die pas als wereldkampioen uithoudingsraces uit Bahrein was afgezakt. ‘Focus op het rijden, resultaten halen en weinig technisch gezeur’. Zijn waarschuwing viel niet bepaald in goede aarde. Een signaal van wantrouwen waarbij teammanager Fred Vasseur opnieuw in de vuurlinie belandde. Eerdere geruchten verspreidden zich als een lopend vuurtje. Horner zou de situatie recht trekken. Piastri richting Maranello gezien de voorkeursbehandeling van Norris bij McLaren. Dat iemand van Racing Bulls het publiek tijdens de podiumviering opjutte om de halve Vlaming, net zoals in Mexico uit te jouwen, werd slechts een detail. Dan maar en zonder beslissing over de nieuwe nummer 2 bij Red Bull naar de weidelanden ofwel Las Vegas.
Hoog in de wolken
‘Sin City’ dus waar de verleidelijke uitgaansmogelijkheden lonkten langs elke straat en zeker nabij de befaamde ‘Strip’, het decor voor onder meer ‘Messy’ van Rosé, de clip uit ‘F1 The Movie’. Uitkijken vooral, dat het verstand bij de casino’s en nachtclubs zoals de ‘LV’ naast het ‘Fontainebleau Hotel’ niet in een of andere valstrik tuimelde. Akkoord, een rondje langs de optredende dj’s zoals David Guetta en Martin Garrix was mogelijk. Tenzij de hoogtevrees trotseren me naar de niet voor gevoelige zielen bestemde kermisattracties ‘X Scream’ of ‘Insanity’ op het ‘Hotel Stratosphere’ zou lokken. Neen, liever ‘Down To Earth’. Het 6.201 km lange circuit stuitte immers alweer op stevig lokaal verzet. Oorzaken: de verkeershinder en een voetgangersbrug bij de kruising van Flamengo en Koval. Vervelend voor enkele geïsoleerde handelszaken. Boosheid alom met als gevolg juridische vervolgingen, die gelukkig nog voor onze aankomst met de mantel van de commerciële liefde werden bedekt. Een voorstel als gok van de inrichters: graag een rol als partner? Jackpot verzekerd. Iedereen tevreden dus voor ‘The time Being’. Ondanks de overvloedige wateroverlast, die de voorbode van een bizar spektakel vormde.
Het dekselse water
Geen glitter of extra’s bij de natte ontvangst. Wel de cynische bedenking van George Russell ‘Het is droog’. Hülkenberg hield een pleidooi, om de race naar een warmere periode op de kalender te verschuiven. 14° slechts? Temperaturen van een iglo? Naar F1 normen inderdaad te koud, maar met sprankelend vuurwerk tijdens de eerste oefensessie: Leclerc, Albon en Tsunoda, die vrolijk de menigte voor een gunstige plek op de tijdentabel vermaakten. Ferrari dus blijkbaar wakker geschud, door de eerdere donderpreek van hogerhand. De pechduivel gooide echter een paar uur later roet in het eten. De Monegask in bocht 5 geveld door een stuurprobleem. Bovendien tot algemene frustratie: twee rode vlaggen door alweer de vervelende deksels van de waterputten. Drie assistentiewagens zorgden voor een ‘rewind’ naar de vuurdoop van het circuit. Balans anno 2023: Een gesneuvelde Ferrari van Sainz en een flink gehavende Alpine met Ocon. Kortom, niet echt de manier om via een falende veiligheid naar een contractverlenging van 10 jaar te hengelen: ‘Rien Ne Va Plus!’
Zuiderse teloorgang
Zeker toen de kwalificatie voor een te gastvrije paddock 2.0, met ontelbare influencers en egocentrische VIPS zich tot een waterballet rond ‘The Sphere’ ontwikkelde. Geen ‘Zwanenmeer’ zoals bij de Russische componist Tsjaikovski, maar een evenwichtsnummer op een slappe koord à la ‘Cirque du Soleil’. Ieder moment van concentratieverlies werd sans pardon met oplapwerk voor de mecaniciens afgestraft. Zo schotelde Albon na contact met de vangrails Williams een peperdure rekening voor. Weg een gunstige startplek plus een kapotte voortrein. De veelvuldig gezwaaide gele vlaggen, illustreerden de foutenlast en een schaamrood Waterloo. Dit keer als Italiaanse klaagzang: “Geen grip”. Vooral het geslalom van de zevenvoudige Britse wereldkampioen waarbij een paaltje het moest ontgelden, deed de wenkbrauwen fronzen. De McLarens en Verstappen (ondanks een pirouette) zoefden naar de gedroomde uitkomst. Norris net voor Verstappen op de eerste lijn. ‘Faites Vos Jeux!’
Uitslag in de privéjet
Nog voor het tumult in bocht 1 met rondvliegende brokstukken, wreef Las Vegas zich in de handen. ‘Solded Out’, vrij vertaald: talloze overbevolkte feestjes met gefortuneerde genodigden in futuristische infrastructuren. Klaar om via vaak knotsgekke investeringen van een unieke sfeer te proeven. Selfieverslaafde fans, die de werkruimte voor het personeel drastisch minimaliseerden. Monaco op herhaling: vervelend maar blijkbaar trendy. Het inhaalmanoeuvre van Verstappen, bij de start in bocht 3 langs een te agressief verdedigende Norris, spoelde alle spanning zo goed als volledig weg. Beyoncé en manlief Jay Z zagen echter bij Ferrari hoe Hamilton en Leclerc knap punten sprokkelden. Gelukkig geen nieuwe blamage. Dat betekende nochtans niets in vergelijking met de anticlimax in het bewaakte ‘parc fermé’, waar de bolides na de finish aan een technische controle onderworpen werden.
Waakzaamheid alom. Geen slaapgelegenheid, want de gezichten bij het personeel in oranje kledij uit Woking stonden op zwaar onweer, alsof een tsunami in aantocht was. Terecht, want technisch directeur Jo Bauer toonde zich genadeloos over de slijtage van de bodemplank bij de McLarens. Minder dan de toegelaten 9 mm. Kortom: gespeeld en plots door twijfels verdeeld. Gevolg: een onvermijdelijke diskwalificatie voor Norris en Piastri na uren van veel gepalaver en spanning met als lachende derde Verstappen, die zich bij het vernemen van de hele ommekeer in zijn Falcon Jet op weg naar huis bevond. Volgende halte? Over een week bij deze plots totaal op zijn kop gezette titelstrijd: Qatar.
(FvM, 23/11/2025, F1-analist, Belgische Radio Unie)
